Pandrecht

Het pandrecht is een zekerheidsrecht dat gevestigd kan worden op alle goederen behalve registergoederen, en op vorderingen. Wanneer de vordering waartoe het pandrecht tot zekerheid strekt niet wordt voldaan, is de pandhouder bevoegd om het betreffende goed te verkopen en zich op de opbrengst daarvan te verhalen. Bij het faillissement van de schuldenaar hebben pandhouders een zogenaamde separatistenpositie, wat inhoudt dat ze zich op de goederen kunnen verhalen zonder zich iets aan te hoeven trekken van de andere schuldeisers van de failliet.

Er zijn twee soorten pandrecht: (openbaar) vuistpandrecht en stil pandrecht. Bij vuistpandrecht is het voor iedereen kenbaar dat er een pandrecht gevestigd is. In veel gevallen wordt het betreffende goed ook in het bezit van de pandhouder gebracht. Bij roerende zaken, rechten aan toonder of het vruchtgebruik van zo’n zaak of recht kunnen partijen echter ook in een akte bepalen dat het pandrecht wordt gevestigd zonder dat het in het bezit van de pandhouder wordt gebracht.

Vorderingen kunnen daarnaast ook stil verpand worden. Dit houdt in dat de pandgever en de pandhouder in een akte met elkaar overeenkomen de vordering te verpanden, zonder daarvan mededeling te doen aan de schuldenaar.

Zie 3:236, 2:237 en 2:239 BW.