Beslag

Beslag is een actie die een schuldeiser kan uitvoeren ten laste van zijn schuldenaar. Een schuldeiser heeft de bevoegdheid om zich te verhalen op de goederen van zijn schuldenaar. Dit kan hij doen door beslag te leggen op die goederen. Beslaglegging houdt in dat het bezit van het goed wordt overgenomen.

Wanneer het beslag wordt gelegd voordat een rechter in een procedure heeft geoordeeld dat de vordering van de schuldeiser opeisbaar is, betreft het een conservatoir beslag. Het bezit van het goed mag dan wel worden overgenomen ter bewaring, maar verder mag er niks met het goed worden gedaan (het mag dan bijvoorbeeld niet worden verkocht). Hiermee voorkomt de schuldeiser dat er iets met het goed gebeurt waardoor hij zijn verhaalsmogelijkheid kwijtraakt, bijvoorbeeld dat de schuldenaar het goed verkoopt. Conservatoir beslag kan alleen worden gelegd wanneer de schuldeiser hiertoe een verzoekschrift indient bij de voorzieningenrechter, een zogenaamd ‘beslagrekest’. Hierin moet onderbouwd worden waarom het beslag wordt gelegd; dus welke schuld er niet is afbetaald, en waarom die schuld opeisbaar is geworden. Meestal wijst de voorzieningenrechter dit verzoek op korte termijn toe, binnen enkele uren of dagen. Vervolgens moet een deurwaarder een exploot uitschrijven en aan de schuldenaar bezorgen, waarin staat vermeld op welke goederen er beslag wordt gelegd.

Wanneer een rechter in een procedure heeft geoordeeld dat de vordering wél opeisbaar is, verandert het beslag in een zogenaamd executoriaal beslag. Dat geeft de schuldeiser het recht om het goed te verkopen en zich op de opbrengst te verhalen. Wordt er geen conservatoir beslag gelegd, maar direct een executoriaal beslag, dan is een verzoek bij de voorzieningenrechter niet nodig en kan de deurwaarder direct een exploot betekenen.

Zie 430 en 700 Rv.