Bedrijfsruimte

Onder ‘bedrijfsruimte’ in de zin van het huurrecht vallen drie soorten locaties: gebouwen waarin het publiek toegankelijk is voor rechtstreekse ontvangst van diensten of producten (zoals restaurants en winkels), hotels en campings. Dit wordt ook wel 290-bedrijfsruimte genoemd, naar het gelijknamige artikel van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek waarin de bedrijfsruimte gedefinieerd wordt. Bedrijfsruimte waarin het publiek niet toegankelijk is wordt ook wel kantoorruimte of 230a-bedrijfsruimte genoemd, wederom naar het betreffende artikel van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek, al wordt het juridisch gezien niet als bedrijfsruimte beschouwd.

Het huurrecht bevat een aantal bepalingen die de positie van huurders van een bedrijfsruimte beschermen. Zo moet een huurovereenkomst minstens vijf jaar duren, en wordt iedere overeenkomst van vijf jaar automatisch verlengd met nog eens vijf jaar. Bij het verstrijken van zo’n termijn kan de verhuurder de huurovereenkomst alleen opzeggen wanneer de huurder geen goed huurder is gebleken, of wanneer hij zelf van plan is om de ruimte in gebruik te gaan nemen. Een huurder ‘zomaar’ uit de ruimte zetten, is dus niet mogelijk.

Zie 7:290 BW.